Vorige maand was ik jarig. Ik werd 54 jaar. Een verjaardag is voor mij toch het moment om weer even te kijken waar sta ik en waar wil ik heen? Ook wat werk betreft. Ik denk wel eens. Hoe lang zal ik dit werk doen? Wanneer vinden jongeren mij te oud?
Maar als ik dan de Slachtoffermonitor seksueel geweld tegen kinderen 2017–2021 lees. Geschreven door Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen. Dan is het me weer glashelder. Voorlopig kan ik niet stoppen met mijn werk en moet ik door. Het is nog steeds hard nodig om aandacht te blijven vragen om in gesprek te gaan over seksualiteit. Met kinderen, jongeren , ouders, hulpverleners én mensen met een beperking. Laten we met elkaar leren makkelijker te praten over seksualiteit. Over de leuke maar ook over de minder leuke kanten. En het ongemakkelijke gevoel wat daar soms bij hoort voor lief nemen. En geloof me dat went en werkt vaak alleen maar bevestigend!
Lees in het rapport waarom dit zo belangrijk is. Te vinden via deze link. https://www.nationaalrapporteur.nl/publicaties/rapporten/2022/11/08/slachtoffermonitor-seksueel-geweld-tegen-kinderen
Niet meteen de tijd om dit te lezen? Ik heb er wat belangrijke punten uitgehaald. Met een korte visie van mijn kant.
Dat begint namelijk wat cijfers;
“Veel jongeren slachtoffer van seksueel geweld in 2020
“Naar schatting 35.000 meiden en 8.000 jongens in de leeftijd van 16 of 17 jaar zijn in de 12 maanden ervoor onderworpen aan een vorm van fysiek seksueel geweld. Daarnaast zijn bijna 55.000 meiden en ongeveer 16.500 jongens onderworpen aan een vorm van niet-fysieke seksuele intimidatie en zo’n 72.000 meiden en 24.000 jongens aan een vorm van online seksuele intimidatie. In totaal ruim 95.000 meiden en zo’n 34.500 jongens zijn slachtoffer geworden van tenminste één van deze vormen van seksueel geweld of seksuele intimidatie.”
Enkele stukken uit de samenvatting:
” Onder kinderen van alle leeftijden is er een aanzienlijk aantal dat ooit slachtoffer wordt van seksueel geweld. Maar wat opvalt in deze monitor is dat tieners in de leeftijd van 13 tot en met 17 jaar, in de leeftijd waarop zij volop bezig zijn met het verkennen van relaties en hun eigen seksualiteit, veel vaker in beeld komen als slachtoffer van verschillende vormen van seksueel geweld.”
“Vaak herhaald slachtofferschap bij tieners”, het is hierbij dus van belang dat we een samenleving creëren waarin jongeren sneller geneigd zijn hun onthulling te doen. In een samenleving waar geen victem-blaming plaats vindt en er zonder gevoelens van schuld en schaamte gesproken kan worden over het seksueel misbruik. Een samenleving die zo veilig is dat jij je verhaal kunt doen. Maar ook een samenleving die dan de juiste hulp biedt, direct, zonder lange wachttijden.
Onthulling en de juiste behandeling en/of begeleiding kan voorkomen dat een slachtoffer opnieuw slachtoffer wordt.
“Meer inzetten op effectieve preventie”. Door seksualiteit als geheel meer en breder bespreekbaar te maken. Zorgen we er met elkaar voor dat er minder taboe op dit onderwerp rust. Dit beperkt de “speelruimte” van daders. In een samenleving waar een taboe rust op seksualiteit zal een slachtoffer minder snel onthullen, dat geeft de daders moed.
Daarnaast is het zo dat dit slachtoffers helpt snel hun verhaal te kunnen doen. Ook helpen we jongeren door preventie, beter te communiceren met elkaar. Over wensen, grenzen en verwachtingen. Want hierdoor gaat het tussen jongeren onderling nog al eens mis. Ook verschillende rolpatronen moeten hierbij doorbroken worden. Jongens/mannen hoeven niet te “jagen” of te “scoren”.
“In het onderwijs: ruimte voor verbetering preventie”.
Dit is zo belangrijk! Het verbaasd me dan ook iedere keer weer hoe lastig het is voor mij en andere collega’s uit dit werkveld, om bij scholen voet aan de grond te krijgen. Het lijkt soms alsof ze dit bewust uit de weg gaan. Graag kom ik in contact met mensen uit het onderwijs om te horen hoe dat bij hun op school werkt.
“Brede blik op slachtofferschap van belang”. Helaas valt het mij nog regelmatig op dat ik een client krijg die al verschillende hulpverleners heeft gezien. Die echter nooit gevraagd hebben naar seksueel misbruik. Zelfs een meisje van 14 jaar die door de GGZ al “uitbehandeld was”. Het was zeker bekend dat zij te maken had gehad met seksueel misbruik maar hier was niet over gesproken tijdens de behandeling. Terwijl een groot deel van haar depressie niet alleen aanleg was maar ook seksueel misbruik!
En dan komen we ook weer bij de wachtlijsten voor de juiste hulp. Schrijnend.
Dus beste mensen. Jullie zijn voorlopig nog niet van me af!
Maar ik en mijn andere collega’s uit dit werkveld hebben jullie hierbij wel nodig. Zet seksualiteit op de agenda! In je team, op een ouderavond en in gesprekken met cliënten.
Wil je wel maar weet je niet goed hoe? Ik help je graag! Neem vrijblijvend contact op.