Deze week is het Pride week in Amsterdam, Nederland. De 25e editie alweer. Maar wellicht vraag je je af. Waarom de Pride in Amsterdam (nog) nodig is.
De Amsterdam Pride staat voor de eeuwenlange strijd van lhbti’s voor gelijkheid. En die is dus nog niet voorbij. Maar het is ook een feest om te vieren wat er wél goed gaat. Lhbti’s vieren dat ze vrij mogen zijn. En daarbij heeft schaamte plaatsgemaakt voor trots.
Als we kijken naar het incident van vorige week, wat Frederique is overkomen. Dan denk ik dat dit nog steeds nodig is.
Wat Praatjes enzo doet op het gebied van genderidentiteit en seksuele voorkeur.
Bij Praatjes enzo gaat het erom om seksualiteit makkelijker bespreekbaar te maken. Zonder taboes. Wat mij betreft gaat dit om seksualiteit in de breedste zin van het woord. Dus ook om seksuele diversiteit en genderdiversiteit. Dit maak ik dus ook bespreekbaar binnen mijn individuele trajecten, workshops en trainingen.
Vaak maak ik hierbij gebruik van de genderbreadperson of genderkoek. Google hier maar eens op bij afbeeldingen.
Je ziet dat ieder persoon op verschillende gebieden man of vrouw kan zijn. En dat dit op een lijn ook nog kan verschillen in percentage, kan fluctueren. Het gaat om de gebieden: sekse bij geboorte, seksuele aantrekkingskracht, romantische aantrekkingskracht, expressie (hoe je je gedraagt en je uit) en je identiteit (hoe je je voelt)
Een voorbeeld van een cliëntje van mij van 11 jaar. Geboren als meisje. Maar die moeite heeft met de veranderingen in haar lijf door de puberteit. Ze wil vooral geen borsten hebben. De eerste ontwikkeling is reeds licht begonnen. Zij ervaart dit als vreselijk ongewenst. Toch wil ze ook geen jongen zijn. Al met al brengt haar dit enorm in de war en maakt dit haar verdrietig en onzeker.
Samen met haar kijk ik naar de genderkoek. Ze geeft aan dat haar geboortegeslacht 100 % meisje is. Dat ze 100 % op jongens valt. Maar dan wordt het voor haar moeilijker…. Hoe voelt ze zich? Jongen, meisje of iets er tussen in. Uiteindelijk komt ze op zo’n 70 % jongen en 30 % meisje. Het is voor haar zo’n opluchting om aan te kunnen geven hoe dat voor haar is. Als ik met haar verder kijk naar haar expressie, dan komt ze er tot haar verrassing achter dat dit kan fluctueren. De ene keer 75 % jongen en de andere keer 75 % meisje. Dit is voor haar een eyeopener. Dat dit kan! Dat er meer smaken zijn dan jongen of meisje zijn. Voor haar hoeft dit ook niet in een hokje benoemd te worden. “Het is zoals het is”, zegt ze. En dat komt dan ook op het tegeltje wat we maken ter afsluiting. Wat een prachtige wijsheid van dit meisje van 11 jaar!
